Vermoedt u dat uw kat FIP heeft? Wij begeleiden u door het diagnostische proces en de onderzoeksstappen van de dierenarts (uiterst belangrijk: er is geen eenvoudige manier om een diagnose te stellen!)

Uitgebreide beoordelingsprocedure voor de veterinaire diagnose van FIP: stap voor stap aanwijzingen verzamelen

In het geval van een vermoedelijke FIP-casus zal de dierenarts doorgaans een rigoureuze logische procedure volgen en een verscheidenheid aan methoden gebruiken om te evalueren: (niet alle onderzoeken hieronder zijn vereist, de dierenarts zal kiezen op basis van de specifieke situatie)

1. Gedetailleerde anamnese en basisinformatie (Signalment & History)

Dit is een zeer belangrijke eerste stap. De dierenarts zal zorgvuldig vragen naar: deleeftijdvan de kat (FIP komt vaker voor bij jonge katten jonger dan 2 jaar en oudere katten ouder dan 10 jaar),ras(bepaalde rasechte katten worden als iets risicovoller beschouwd),bron(komt het uit een omgeving met meerdere katten, zoals een cattery, asiel),leefomgeving,vaccinatie- en ontwormingsgeschiedenis,symptomen(wanneer begonnen, hoe ontwikkeld, specifieke manifestaties),reactie op de behandeling(indien ineffectief voor bepaalde behandelingen), enz.

2. Uitgebreid lichamelijk onderzoek (Physical Examination)

De dierenarts voert een zeer zorgvuldig algemeen onderzoek uit, waaronder: het meten van delichaamstemperatuur(koorts), het beoordelen van hetgewichten de lichaamsscore, het controleren van dekleur van de slijmvliezen(bleekheid of geelzucht), palpatie van delymfeklierenop zwelling, zorgvuldigepalpatie van de buik(controleren op vocht, orgaanvergroting of massa's),auscultatie van hart en longen, en het uitvoeren van een gedetailleerdoogheelkundig onderzoek(FIP kan ontsteking in het oog veroorzaken) en een noodzakelijkneurologisch onderzoek(evalueren op neurologische symptomen).

3. Belangrijk bloedonderzoek (Blood Tests) - geeft aanwijzingen, maar kan geen diagnose stellen

• Volledig bloedbeeld (CBC):Kan niet-regeneratieve anemie, lymfopenie en soms neutrofilie detecteren, die allemaal niet-specifieke manifestaties zijn van ontsteking of chronische ziekte.
• Biochemisch onderzoek van het serum:Dit is een zeer belangrijke schakel, waarbij de nadruk ligt op:
  • Significante verhoging van totaal eiwit (TP) en globuline (Globuline):Dit is een van de meest voorkomende hematologische afwijkingen bij FIP, wat duidt op een sterke chronische ontsteking of immuunrespons in het lichaam. Dit kan echter ook door andere chronische inflammatoire ziekten worden veroorzaakt.
  • Albumine (Albumin) niveaus kunnen verlaagd zijn.
  • Significant verlaagde albumine/globuline ratio (A:G Ratio):Een lage A:G-ratio (bijvoorbeeld lager dan 0,4 of 0,6, de specifieke drempelwaarde moet worden gecombineerd met het laboratorium en de literatuur) is eenbelangrijke aanwijzingter ondersteuning van de FIP-diagnose, maar is evenmin absoluut specifiek.
  • Verhoogd bilirubine (Bilirubin):Als er geelzucht optreedt, zal het bilirubinegehalte stijgen.
  • Andere indicatoren: Beoordeel leverenzymen, nierfunctiewaarden (BUN, Crea), enz. om te zien of andere organen betrokken zijn.
• Serum Amyloïd A (SAA):SAA is een zeer gevoelige acute ontstekingsmarker in katten. Het is meestalaanzienlijk verhoogdtijdens de actieve fase van FIP. Tashikin biedtF. SAA-teststripsom dierenartsen te helpen snel het ontstekingsniveau te beoordelen.Maar let op: een verhoogde SAA geeft alleen aan dat er sprake is van een ontsteking, en vele andere ziekten kunnen dit ook veroorzaken, het kan op zichzelf geen diagnose van FIP stellen. [Meer informatie over F. SAA-testen 6. Histopathologie/immunohistochemie - de "gouden standaard" voor diagnose (maar meestal moeilijk ante mortem te verkrijgen)
• Kattencoronavirus antilichaamtiter (FCoV Antibody Titer): Deze test heeft een zeer beperkte waarde voor de diagnose van FIP en kan zelfs misleidend zijn!Een positief resultaat geeft alleen aan dat de kat in het verleden in contact is geweest met het kattencoronavirus (FCoV) en maakt geen onderscheid tussen het onschadelijke intestinale virus en het mutante virus dat FIP veroorzaakt. Een negatief resultaat sluit FIP ook niet volledig uit (vooral in de late stadia van de ziekte). De TashikinFIP Ab-teststripdie antilichamen detecteert, heeft dezelfde beperking, en de interpretatie van de resultaten moet uiterst voorzichtig zijn, en magabsoluut nietals basis voor de diagnose worden gebruikt.[Meer informatie over FIP Ab-testen 6. Histopathologie/immunohistochemie - de "gouden standaard" voor diagnose (maar meestal moeilijk ante mortem te verkrijgen)

4. Beeldvormend onderzoek (Imaging) - Op zoek naar de "sporen" van laesies

• Röntgenfoto:Nuttig voor het controleren op vocht in de borstholte (pleuravocht), de grootte van het hart en de toestand van de longen. Röntgenfoto's van de buik kunnen een wazig of vergroot orgaanbeeld laten zien, maar de informatie is beperkt.
• Echografie:Extreem belangrijkvoor het evalueren van de buik.Kan duidelijk zien of erascitesis, beoordelen of demesenteriale lymfeklierenvergroot zijn (een relatief veel voorkomend kenmerk van FIP), controleren of de lever, milt, nieren en andere organen abnormale laesies (zoals granulomen) hebben, en de dikte van de darmwand beoordelen, enz. Vooral waardevol voor de diagnose van droge FIP.

5. Lichaamsvloeistofanalyse (Fluid Analysis) - Als er borst- of buikvocht is, is dit een van de meest waardevolle onderzoeken!

Als er door middel van echografie of palpatie wordt ontdekt dat de kat borst- of buikvocht heeft (ascitesonderzoek bij katten), zal de dierenarts doorgaans een kleine hoeveelheid vloeistofmonster afnemen voor analyse, wat zeer nuttig is voor de FIP-diagnose:Uitwendig aspect en fysieke eigenschappen:

• De effusie van FIP is meestalgeel, viskeus, helder of licht troebel.Rivolta's Test:
• Een eenvoudige en snelle bed-side test waarbij een druppel effusie wordt gedruppeld in een reageerbuis met een kleine hoeveelheid azijnzuur. Als de druppel zijn vorm behoudt en langzaam naar beneden zakt (positief), is dit een sterke indicatie dat het effusie is (de kans op FIP neemt toe).Biochemische indicatoren:
• De vloeistof heeft meestal eenzeer hoog eiwitgehalte, maar eenrelatief laag aantal cellen.[Meer informatie over FCOV Ag-testen
• De cellen in de vloeistof zijn voornamelijk macrofagen en neutrofielen, met minder lymfocyten.A:G-ratio:
• De A:G-ratio in de effusie is meestal ook laag.FCoV RT-PCR-test (voor effusie):
• Het uitvoeren van een RT-PCR-test voor FCoV in eeneffusiemonster, als er eenhoge virus-RNA belastingwordt gedetecteerd, gecombineerd met typische vloeistofeigenschappen en klinische symptomen, kan de FIP-diagnosezeer krachtig worden ondersteund.Houd er echter rekening mee dat de waarde van bloed-PCR-testen voor FIP doorgaans erg laag is.De TashikinFCOV Ag-teststripdetecteert antigenen in de ontlasting en wordt gebruikt om te screenen op intestinale ontgifting, en heeft geendirecte relatiemet de diagnose van FIP.[Meer informatie over FCOV Ag-testen] 6. Histopathologie/immunohistochemie - de "gouden standaard" voor diagnose (maar meestal moeilijk ante mortem te verkrijgen)

De meest betrouwbare diagnostische methode is het verkrijgen van een

monster van laesieweefsel(bijvoorbeeld vergrote lymfeklieren, laesies op de lever of nieren) via een operatie of autopsie, het uitvoeren van histopathologisch onderzoek en het observeren van FIP-kenmerkende perivasculaire inflammatoire laesies onder een microscoop, en het detecteren van kattencoronavirusantigenen in macrofagen op de plaats van de laesie door middel van speciale kleuringstechnieken zoals immunohistochemie (IHC) of immunofluorescentie (IF). Deze methode is echter doorgaans moeilijk veilig uit te voeren bij katten ante mortem.7. Samenvatting: Hoe oordeelt de dierenarts uiteindelijk?

Dus,

hoe diagnosticeren dierenartsen FIP? Het antwoord is:Er is geen shortcut!Dierenartsen moeten alle aanwijzingen, zoals eenpuzzel,integreren: anamnese, klinische symptomen, bevindingen bij lichamelijk onderzoek, bloedonderzoeksresultaten (vooral patronen van eiwitten, A:G-ratio, SAA, enz.), resultaten van beeldvormend onderzoek en de meest waardevolle resultaten van lichaamsvloeistofanalyse (indien er vocht aanwezig is),en een uitgebreide, gedetailleerde en exclusieve alomvattende beoordeling uitvoeren om uiteindelijk tot eenklinische diagnosete komen (d.w.z. een sterk vermoeden van FIP op basis van het beschikbare bewijs).