Vermoedt u dat mijn kat FIP heeft? Wij nemen u mee door de diagnostische aanpak en het onderzoeksproces van de dierenarts (uiterst belangrijk: er is geen eenvoudige manier om een diagnose te stellen!)

Uitgebreid beoordelingsproces van de dierenarts voor de diagnose van FIP: stap voor stap aanwijzingen verzamelen

In het geval van een vermoedelijke FIP-patiënt volgt de dierenarts meestal een rigoureus logisch proces en gebruikt hij een verscheidenheid aan methoden om te beoordelen: (niet alle onderzoeken zijn noodzakelijkerwijs vereist, de dierenarts zal kiezen op basis van de specifieke situatie)

1. Gedetailleerde anamnese en basisinformatie (Signalment & History)

Dit is een zeer belangrijke eerste stap. De dierenarts zal zorgvuldig vragen naar: de **leeftijd** van de kat (FIP komt vaker voor bij jonge katten jonger dan 2 jaar en oudere katten ouder dan 10 jaar), **ras** (sommige rasechte katten worden als iets riskanter beschouwd), **bron** (komt de kat uit een omgeving met meerdere katten, zoals een kennel, asiel), **leefomgeving**, **vaccinatie- en ontwormingsgeschiedenis**, **symptomen** (wanneer begonnen, hoe ontwikkeld, specifieke manifestaties), **behandelingsreactie** (of bepaalde behandelingen ineffectief zijn), enz.

2. Uitgebreid lichamelijk onderzoek (Physical Examination)

De dierenarts zal een zeer zorgvuldig algemeen onderzoek uitvoeren, waaronder: het meten van de **temperatuur** (of er koorts is), het beoordelen van het **gewicht** en de conditiescore, het controleren van de **kleur van de slijmvliezen** (op bleekheid of geelzucht), het palperen van de **lymfeklieren** op zwelling, het zorgvuldig **palperen van de buik** (om te voelen of er vochtophoping, orgaanvergroting of massa's zijn), het **luisteren naar hart en longen**, het uitvoeren van een gedetailleerd **oogonderzoek** (FIP kan ontstekingen in het oog veroorzaken) en het noodzakelijke **neurologische onderzoek** (om te beoordelen of er neurologische symptomen zijn).

3. Belangrijke bloedonderzoeken (Blood Tests) - Geven aanwijzingen, maar kunnen geen diagnose stellen

• **Compleet bloedbeeld (CBC):** Kan niet-regeneratieve anemie, lymfopenie en soms neutrofilie aantonen, dit zijn allemaal niet-specifieke manifestaties van ontsteking of chronische ziekte.
• **Biochemisch serumonderzoek:** Dit is een zeer belangrijke stap, met de nadruk op:
  • **Significante verhoging van het totale eiwit (TP) en globuline (Globulin):** Dit is een van de meest voorkomende hematologische afwijkingen bij FIP, wat wijst op een sterke chronische ontsteking of immuunrespons in het lichaam. Maar andere chronische inflammatoire aandoeningen kunnen dit ook veroorzaken.
  • **Albumin (Albumin) niveaus kunnen verlaagd zijn.**
  • **Significante verlaging van de albumine/globuline ratio (A:G Ratio):** Een lage A:G ratio (bijvoorbeeld lager dan 0,4 of 0,6, de specifieke grenswaarde moet worden gecombineerd met het laboratorium en de literatuur) ondersteunt de diagnose van FIPBelangrijke aanwijzing, maar is ook niet absoluut specifiek.
  • **Verhoogd bilirubine (Bilirubin):** Als er geelzucht is, zal het bilirubinegehalte verhoogd zijn.
  • Andere indicatoren: beoordeel leverenzymen, nierfunctiemarkers (BUN, Crea), enz. om te zien of andere organen zijn aangetast.
• **Serum Amyloid A (SAA):** SAA is een zeer gevoelige marker voor acute ontsteking bij katten. Tijdens de actieve fase van FIP is het meestalaanzienlijk verhoogd. Tashikin biedtF. SAA teststripsom dierenartsen te helpen het ontstekingsniveau snel te beoordelen.Maar let op: een verhoogde SAA geeft alleen aan dat er een ontsteking is, en veel andere ziekten kunnen dit ook veroorzaken, het kan op zichzelf geen FIP diagnosticeren. [Meer informatie over F. SAA-testen ]
• **Kattencoronavirus antilichamentiter (FCoV Antibody Titer):**Deze test heeft een zeer beperkte waarde voor de diagnose van FIP en kan zelfs misleidend zijn!Een positief resultaat geeft alleen aan dat de kat in het verleden in contact is geweest met het kattencoronavirus (FCoV), en kan geen onderscheid maken tussen het onschadelijke intestinale virus en het gemuteerde virus dat FIP veroorzaakt. Een negatief resultaat kan FIP ook niet volledig uitsluiten (vooral in een laat stadium van de ziekte). Tashikin'sFIP Ab teststripsdetecteren ook antilichamen, en hebben dezelfde beperking. De interpretatie van de resultaten moet uiterst voorzichtig zijn,absoluut nietals basis voor de diagnose.[Meer informatie over FIP Ab-testen ]

4. Beeldvormend onderzoek (Imaging) - Op zoek naar de "sporen" van laesies

• **Röntgenfoto:** Nuttig voor het controleren op vocht in de borstholte (pleuravocht), hartgrootte en longconditie. Een röntgenfoto van de buik kan vage of vergrote orgaancontouren laten zien, maar de informatie is beperkt.
• **Echografie:** Voor het beoordelen van de buikuiterst belangrijk. Het is duidelijk te zien of erascitesis, beoordeelmesenteriale lymfeklierenof ze vergroot zijn (dit is een veel voorkomend kenmerk van FIP), controleer of de lever, milt, nieren en andere organen abnormale laesies hebben (zoals granulomen), beoordeel de dikte van de darmwand, enz. Het is vooral waardevol voor de diagnose van droge FIP.

5. Lichaamsvloeistofanalyse (Fluid Analysis) - Als er pleuravocht of ascites is, is dit een van de meest waardevolle onderzoeken!

Als de dierenarts via echografie of palpatie ontdekt dat de kat pleuravocht of ascites heeft (Ascitestest bij katten), zal de dierenarts meestal een klein vloeistofmonster afnemen voor analyse, wat zeer nuttig is voor de diagnose van FIPzeer nuttig:

• **Uiterlijk en fysische eigenschappen:** De exsudaatvloeistof van FIP is meestalgeel, viskeus, helder of licht troebelvan.
• **Rivalta's test:** Een eenvoudige en snelle bed-side test, waarbij een druppel exsudaat wordt gedropt in een reageerbuis met water met een kleine hoeveelheid azijnzuur. Als de druppel zijn vorm behoudt en langzaam naar beneden zakt (positief), is dit een sterke indicatie van exsudaat (de kans op FIP is groter).
• **Biochemische indicatoren:** De vloeistof heeft meestaleen zeer hoog eiwitgehalte, maareen relatief laag aantal cellen.
• **Cytologisch onderzoek:** De cellen in de vloeistof zijn voornamelijk macrofagen en neutrofielen, met minder lymfocyten.
• **A:G ratio:** De A:G ratio in de exsudaatvloeistof is meestal ook laag.
• **FCoV RT-PCR test (voor exsudaatvloeistof):** Inexsudaatvloeistofals de RT-PCR test van FCoV in het monster wordt uitgevoerd, alseen hoge virale RNA-belastingwordt gedetecteerd, in combinatie met de typische vloeistofkenmerken en klinische symptomen, kan ditzeer krachtig ondersteunende diagnose van FIP.Houd er echter rekening mee dat de waarde van bloed-PCR-testen voor FIP meestal laag is.Tashikin'sFCOV Ag teststripsdetecteren antigenen in de ontlasting en worden gebruikt om de ontgifting van de darmen te screenen, wat geen direct verband houdt met de diagnose van FIP.geen direct verband.[Meer informatie over FCOV Ag-testen ]

6. Histopathologie/immunohistochemie - De "gouden standaard" voor diagnose (maar meestal moeilijk ante mortem te verkrijgen)

De meest betrouwbare diagnostische methode is het verkrijgen vanmonsters van laesieweefsel(zoals vergrote lymfeklieren, laesies op de lever of nieren) door middel van een operatie of autopsie, het uitvoeren van histopathologisch onderzoek, het observeren van de karakteristieke perivasculaire inflammatoire laesies van FIP onder een microscoop en het detecteren van kattencoronavirusantigenen in macrofagen op de plaats van de laesie door middel van speciale kleuringstechnieken zoals immunohistochemie (IHC) of immunofluorescentie (IF). Deze methode is echter meestal moeilijk veilig uit te voeren bij levende katten.

7. Samenvatting: Hoe oordeelt de dierenarts uiteindelijk?

Dus,hoe diagnosticeren dierenartsen FIP? Het antwoord is:Er is geen shortcut!Dierenartsen moeten als een puzzelde anamnese, klinische symptomen, bevindingen van het lichamelijk onderzoek, bloedonderzoeksresultaten (vooral patronen van eiwitten, A:G-ratio, SAA, enz.), beeldvormende onderzoeksresultaten en de meest waardevolle resultaten van lichaamsvloeistofanalyse (indien er vochtophoping is)alle aanwijzingen zorgvuldig integreren en een uitgebreide, gedetailleerde en uitsluitende algemene beoordeling uitvoeren om uiteindelijk tot eenklinische diagnose(d.w.z. een sterk vermoeden van FIP op basis van het beschikbare bewijs) te komen.