รับมือกับภัยคุกคามจากปรสิตที่เปลี่ยนแปลงไป: โครงการวินิจฉัยแบบบูรณาการสำหรับคลินิกสัตวแพทย์

1. ปัญหาการดื้อยาที่โดดเด่นมากขึ้น

• การดื้อยาที่อาจเกิดขึ้นกับยาป้องกันหนอนหัวใจ:มีรายงานการลดลงของความไวต่อยามาโครไลด์ในหนอนหัวใจในบางพื้นที่ทั่วโลก ทำให้ประสิทธิภาพในการป้องกันเผชิญกับความท้าทาย และการยืนยันการวินิจฉัยหลังการติดเชื้อมีความสำคัญมากขึ้น
• การดื้อยาของปรสิตในลำไส้ทั่วไป:มีรายงานเกี่ยวกับการดื้อยาต่อยาถ่ายพยาธิที่ใช้กันทั่วไป เช่น เบนซิมิดาโซลและไพร่าซินควอนเทล ในพยาธิตัวกลม พยาธิปากขอ และพยาธิแส้ม้า
• ผลกระทบต่อกลยุทธ์การวินิจฉัย:การมีอยู่ของการดื้อยาหมายความว่าไม่สามารถพึ่งพาประวัติการถ่ายพยาธิเพียงอย่างเดียวในการพิจารณาสถานะการติดเชื้อ การตรวจทางพยาธิวิทยาที่ถูกต้องจึงกลายเป็นพื้นฐานในการกำหนดแผนการรักษาที่มีประสิทธิภาพและการประเมินผลการรักษา

2. ขอบเขตการกระจายทางภูมิศาสตร์ที่ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง

• การเปลี่ยนแปลงการกระจายของพาหะ:ภาวะโลกร้อนและปัจจัยอื่นๆ ทำให้ขอบเขตการกระจายทางภูมิศาสตร์และฤดูกาลที่ใช้งานของพาหะนำโรค เช่น ยุงและเห็บ ยาวนานขึ้น ทำให้โรคที่เดิมมีลักษณะเฉพาะในภูมิภาค (เช่นโรคพยาธิหนอนหัวใจในสุนัข, โรคไลม์, โรคเออร์ลิคิโอซิส ฯลฯ) แพร่กระจายไปยังพื้นที่ใหม่
• การเพิ่มขึ้นของความคล่องตัวของสัตว์:การเดินทางของสัตว์เลี้ยง การรับเลี้ยงข้ามภูมิภาค การอพยพของสัตว์จรจัด และปัจจัยอื่นๆ เร่งการแพร่กระจายของปรสิตและพาหะนำโรคข้ามภูมิภาค

3. ภัยคุกคามจากปรสิตที่เกิดขึ้นใหม่และกลับมาใหม่

นอกเหนือจากปรสิตที่ได้รับการพิจารณาแบบดั้งเดิมแล้ว ปรสิตบางชนิดที่ในอดีตค่อนข้างพบได้น้อยหรือจำกัดเฉพาะบางภูมิภาค (เช่น พยาธิปอด พยาธิในตา โปรโตซัวบางชนิด ฯลฯ) ก็อาจกลายเป็นความท้าทายทางคลินิกใหม่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมหรือการนำเข้ามา ซึ่งสัตวแพทย์ต้องระมัดระวัง

4. ความเสี่ยงจากโรคติดต่อจากสัตว์สู่คนที่ไม่ควรมองข้าม

ปรสิตในสัตว์หลายชนิด (เช่น พยาธิตัวกลม พยาธิปากขอ ท็อกโซพลาสมา จิอาร์เดีย คริปโตสปอริเดียม และเชื้อโรคบางชนิดที่เกิดจากเห็บ) มีศักยภาพในการเป็นโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน การวินิจฉัยและการควบคุมการติดเชื้อปรสิตในสัตว์อย่างถูกต้องจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรักษาสุขภาพอนามัยของประชาชน